Bizim mezhebimizde aşk; Sadece insanın içerisinde yaşadığı kadar dışarıdan da yaşanmalıdır… çünkü bize göre aşk sakınabilecek, gizlenebilecek bir şey değildir.
Zaten insan ne kadar saklamaya çalışsa da; gözleri herkese,hiç vakit kaybetmeden söyleyecektir. Özellikle de sevgiliyi andığımız anda, şimşekler çakacaktır gözlerimizin derinlerinde… Hal, durum böyleyken sevgimizi kimseden saklayamazken, neden sevgiliden de saklamaya çalışalım. Öyle dedik ya, gerektiği gibi severiz ve söyleriz. Hatta yeri geldiğinde kızarız, kıskanırız, kavgamızı da ederiz ama her şeyi hakkınca yaparız… en sonunda baktık olmuyorsa da; olması gerektiği şekilde de vedamızı ederiz ve anılarımızla beraber çeker gideriz. Daha da önemlisi sıra gitmeye gelmeden önce elimizden geleni yaparız ki yapmalıyız da… sonuçta ilişki bu; herhangi bir video oyun değil ki! İlk önce kapıyı aralarız, belki hala bir çözüm yolu vardır, eski mutluluğumuza kavuşmak için belki bir nedenimiz olur diye… Eğer en sonunda da olmuyorsa, artık elimizden gelen tek bir şey kalmıştır: son vedanın adını koyup ve çekip gitmek…
A.Ahmet Apalı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder